SUGEA

Lurran  oso leku guti betetzen dute gizonek. 

Jakina, pertsona nagusiek ez dizuete sinistuko. Haiek toki anitz daukatela uste dute. Baobak bezain garrantzitsu ikusten dute beren burua.

Guziz harritua izan zen printze txikia behin lurraren gainean zegoela, inor ez ikusteaz. Planetaz tronpatu zela beldur zen iadanik, ondarrean ilargi kolorezko eraztun bat mugitu zenean.

- Gau on, esan zuen printze txikiak badaezpadan.

- Gau on, esan zuen sugeak.

- Zein planetan eroria naiz ni? galdetu egin zuen printze txikiak.

- Lurran ... Afrikan, erantzun zuen sugeak.

- Ah, Lurran  ez dago inor beraz?

- Hemen basamortua da. Basamortuetan ez dago inor. Mundua handia da, esan zuen sugeak.

Harri baten gainean eseri zen eta begiak zerurantz altxatu zituen printze txikiak:

- .Begira nere planeta; geure gainean bertan dago... Baina ze urrun den!

- Ederra da, esan zuen sugeak, zu zertara zatoz hona?

- Lore batekin problemak ba ditut, printze txikiak esan zuen.

Luzaz begiratu zion printze txikiak sugeari:

- Zu abere bitxia zara, hatzamar bat bezain argala... Esan zuen azkenean printze txikiak.

- Bainan ni erregeren hatzamarra baino ahaltsuago naiz, sugeak esan zuen. Printze txikiak irri egin zuen.

- Zu ez zara oso ahaltsu... hankarik ere ez duzu, bidaiarik ere ezin egin dezakezu. 

Urrezko eskuturreko bat bezala printze txikiaren orkatilan biribilkatu zen. Sugeak esan zuen ere:

- Sortu den lurrera itzularazten dut, neuk hunkitzen dudana. Bainan zu zintzo, garbia zara eta izar batetik zatoz.

Ez zuen deus erantzun printze txikiak.

-  Zure planetako minak baldin bazaude nik egun batez lagun zaitzaket, nik...