HANDIUSTEA

Haundiuste harro bat bizi zen bigarren planetan:

- Ah! Ah! Horra hor miresle baten bisita! Aldarrikatu zuen haundiusteak printze txikia urrundik somatu eta. 

Zeren eta handiuste harroentzat, beste gizonak miresle bait dira.

- Egun on! dio printze txikiak, sonbrero bitxia duzu oso.

- Agurtzeko da, harroak erantzun zion. Txalotzen nautenean agurtzeko da. Bainan ez da hemendik inor inoiz pasatzen zoritxarrez.

- Ah bai? Ezer ulertu ez zuela esan zuen printze txikiak.

- Jo egin itzazu zure eskuak, bata bestearen kontra, harroak eman zion aholku.

Bere eskuak elkarren kontra jo zituen printze txikiak. Handiuste puztuak bere kapela altxatuz umilki agurtu zuen.

Bost minutu ariketa ondoren, printze txikia jokoaren monotoniaz nekatu zen.

Zera galdetu zion:

- Zer egin behar da sonbreroa eror dadin?

Bainan handiusteak ez zuen entzun, handiuste harroek ez dute inoiz goresmen besterik entzuten.

- Benetan, asko miresten al nauzu? Printze txikiari galdetu zion.

- Mireste horrek zer esan nahi du?

- Zera da, planetaren gizonik politena, dotorena, aberatsena, burutsuena naizela onartzea da, miresteak esan nahi duena.

- Bainan zure planeta honetan bakarra zara zeu!

"Egia esan, guziz bitxi dira pertsona nagusiak"; esan zion bere buruari, bere bidaiak iraun zuen artean.