LAMIAK

Lamia euskal mitologian kondaira gehien biltzen duen pertsonaia da.

Emakume eder baten itxura omen zuen, oinak ahuntz, ahate edo oiloarenak izan arren. Lamiak erreka zuloetan egoten ziren ilea urrezko orraziaz orrazten. Haien edertasunez gizakumeak liluratuta geratzen ziren.

Lamien zereginen artean honako hauek zeuden: artilea haritu; trikuharriak, etxeak, zubiak eta elizak eraiki; eta arropak garbitu. Honela, zubi batzuk lamiek egindakoak dira: Ebraingoa (Bidarrai), Azalaingoa (Andoain), Urkulukoa (Leintz-Gatzaga), Ligikoa…

Nekazariek erreka ertzean janaria uzten bazieten, lamiek gauez jaten zuten eta horren truke bukatu gabe utzitako lana amaitzen zieten.

Kondairak dioenez gazte asko lamiekin maitemindu ziren, baina oinak ikustean ezin zirela haiekin ezkondu konturatzen ziren
Dirudienez, kristautasunaren etorrerak badu zerikusia Lamien bukaerarekin. Izan ere, lamia gehienak desagertu omen ziren , mendietan baselizak eraiki zirenean